Mocht je hem even uit het oog zijn verloren… geen nood. Want de Man met de Baard is echt niet van het toneel verdwenen. Sterker nog: er wordt juist heel veel geschreven, herschreven en vooral geïllustreerd voor dit (toekomstige) boek!

De Man met de Baard dus. Je hebt ongetwijfeld al een aantal illustraties voorbij zien komen van deze blije mafketel. Maar hoe zit dat nou precies met die man? Maak, nu je toch even een minuutje tijd hebt, even kennis met dit karakter.

Wedstrijdje
De Man met de Baard bestaat al een jaartje. Op achterkantjes van notitieblaadjes. In schetsboekjes, op de afgescheurde onderste randjes van kassabonnetjes, op post-it papiertjes en op alle andere mogelijke denkbare vodjes die doorgaans over een bureau slingeren tot ze met een simpele armveeg in de prullenbak verdwijnen. Toen kondigde Lemniscaat de illustratiewedstrijd van 2014 aan. Deze man werd het onderwerp van mijn inzending. De illustratiewedstrijd bleek razend populair en er werden maar liefst 12 winnaars gekozen, helaas haalde De Man de (Lemniscaat)eindstreep niet.

Genieten van een scheef smoelwerk
De Man kwam per post terug naar Utrecht. Na een poosje stofhappen in de kast, werd hij uit zijn envelop gehaald. Hij prikte zichzelf met een punaise op een prominente plek in de kamer. Ik kan niet om ‘m heen. Naar ‘m kijken is genieten van een vrolijk smoelwerk en een hoop scheve lijnen (wat voor mij echt, echt, echt een ontzéttende drempel is. Scheef. Maar het is zo leuk, en hij heeft ’t zo nodig).

Dus na een hoop onderonsjes, las ik het verhaal terug. Streepte links en rechts wat, las nog eens, en tekende hem op een mooi stuk papier in plaats van op een derderangs vodje. En dat was de herstart. Nu komen en gaan er een heleboel tekeningen, sommige gaan tien keer overnieuw, andere zijn in één keer goed. Ik teken ‘m graag. En veel. En als hij straks op elke pagina perfect is… tja. Wat dan. Zitten jullie te wachten op een tweede prentenboek van Hanneke?

Geef maar geen antwoord. Behalve als het ‘ja’ is natuurlijk.
Maar waarom ik dit blog nou eigenlijk schreef? Ik was vandaag in een enorm goed humeur. En hij ook. Dus kwam er een fijne illustratie. En omdat Anna van Frozen (in stapjes) zoveel lieve en leuke reacties kreeg, kun je hier ook de voortgang zien. Het enige dat nog mist is kleur, inderdaad. Volgende week woensdag. Beloofd.